ငါ့ကို ငါ
ႏွစ္ခါ ခြဲျပီး က မယ္ ။
ေျပာပါ
အသင္ ေမ့ေနလား၊ ေမ့ေလ်ာ့ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ေနသလား။
ငါ(နင္)၊ သူ(မ)
``ဟာ .......... ´´
အားလံုးမွားကုန္တယ္
(ေနႏွင္းစက္)
ေနႏွင္းစက္ ရဲ႕ ကဗ်ာတိုေလးပါ .. ။ မွ်ေ၀လိုက္တယ္ .. ။
ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘတ္အတြင္းလာေရာက္ေနထိုင္ေသာ ဓါးထစ္ေလး
- 22:03
- Write comment
ရာဟုမေလးေရ . . .
ေနမလံု ႏွင္းမလံု
မင္းအျပံဳးေလး လံု႐ံုျခံဳမိပါရဲ႕
အခုဆို . . .
ငါ့ရင္ငါျခံဳလို႔ေတာင္ မလံုေတာ့ပါဘူး
ငါေပ်ာ္ခဲ့ပါတယ္
မင္းလက္ထဲ ႏွင္းဆီ၀ါ၀ါေလး
ေတြ႔လိုက္ကတည္းကေပါ့
ေဟာ့ဒီစိတ္နဲ႔ ဒီရင္ဘတ္က
ဒီညမွာ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး
၀ါက်ေတြ နီလိုက္ ၀ါလိုက္ ျပာလိုက္
ေရွ႕မွာေလေၾကြသံ တေဖာက္ေဖာက္ၾကားေနရတယ္
၈ နာရီ ၄၅ မိနစ္ ကို စိတ္ထဲမွာမွတ္
ဆႏၵေတြခ်ိဳးေရလာလိုက္တာ
လက္ဆယ္ေခ်ာင္းနဲ႔ေတာင္ မေလာက္ေတာ့ပါဘူး
ငါ့ေရွ႕ကျမဴေတြ ေျခာက္အက္စျပဳေနျပီ
ဒီလို . . ရာဟုမေလး
ဖုန္းသံေနာက္မွာ မင္းအသံပါမလာသလို
လမ္းမီးေတြကလည္း မခ်ိဳေတာ့ဘူး
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ငါ့ကိုယ္ငါ
ေ၀ေ၀၀ါး၀ါး လင္းျပလိုက္ခ်င္ပါရဲ႕
ခက္တာက . .
ငါ့နကၡတ္မွာ လက္ခတ္သံေလး
ေပ်ာက္သြားခဲ့တာၾကာေပါ့
မ်က္ရည္ေတြကို မငိုဖို႔တားရင္း
ရင္ေဟာက္ပက္ ထီးေလးမွာ
ရယ္သံေတြမေပါ့မပါးနဲ႔
ငါ့အဘိဓါန္ေလး . . ပိတ္
ပိတ္ခ်လိုက္ရပါျပီ
ငါ့အရိပ္တစ္ျခမ္းကိုျမင္တိုင္း
နင့္ယူသြားတဲ့ ထီးတစ္ျခမ္းကိုလြမ္းတယ္
ငါ့လက္ခ်ည္းသက္သက္ ယက္လုပ္ထားတဲ့
တလင္းျပင္မွာ
ႏွင္းဆီ၀ါ၀ါေတြ ေဗဒင္ယၾတာမပါပဲ
ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ပြင့္လိုက္ၾကပါရဲ႕
အလြမ္းဒီဂရီဆိုတာ
မနက္ ၈နာရီ ၄၅မိနစ္တိုင္း
ႏိုးေနက် ႏႈိးစက္တစ္ခုေပါ့
က်ိန္ေျပာပါတယ္ ရာဟုမေလးရယ္
နင့္ကိုငါ အေရွ႕ေလ်ာက္၍လည္းခ်စ္ေၾကာင္း
အေနာက္ေလ်ာက္လိုကလည္းခ်စ္ေၾကာင္း
ငါ့ကိုငါ ကတိေပးပါ၏ ။ ။
ေမာင္မိုးခ်ိဳ
ေမာင္မိုးခ်ိဳ ရဲ႕ ကဗ်ာတပုဒ္ပါ .. ။ မွ်ေ၀လိုက္တယ္ ..။
ေနမလံု ႏွင္းမလံု
မင္းအျပံဳးေလး လံု႐ံုျခံဳမိပါရဲ႕
အခုဆို . . .
ငါ့ရင္ငါျခံဳလို႔ေတာင္ မလံုေတာ့ပါဘူး
ငါေပ်ာ္ခဲ့ပါတယ္
မင္းလက္ထဲ ႏွင္းဆီ၀ါ၀ါေလး
ေတြ႔လိုက္ကတည္းကေပါ့
ေဟာ့ဒီစိတ္နဲ႔ ဒီရင္ဘတ္က
ဒီညမွာ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး
၀ါက်ေတြ နီလိုက္ ၀ါလိုက္ ျပာလိုက္
ေရွ႕မွာေလေၾကြသံ တေဖာက္ေဖာက္ၾကားေနရတယ္
၈ နာရီ ၄၅ မိနစ္ ကို စိတ္ထဲမွာမွတ္
ဆႏၵေတြခ်ိဳးေရလာလိုက္တာ
လက္ဆယ္ေခ်ာင္းနဲ႔ေတာင္ မေလာက္ေတာ့ပါဘူး
ငါ့ေရွ႕ကျမဴေတြ ေျခာက္အက္စျပဳေနျပီ
ဒီလို . . ရာဟုမေလး
ဖုန္းသံေနာက္မွာ မင္းအသံပါမလာသလို
လမ္းမီးေတြကလည္း မခ်ိဳေတာ့ဘူး
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ငါ့ကိုယ္ငါ
ေ၀ေ၀၀ါး၀ါး လင္းျပလိုက္ခ်င္ပါရဲ႕
ခက္တာက . .
ငါ့နကၡတ္မွာ လက္ခတ္သံေလး
ေပ်ာက္သြားခဲ့တာၾကာေပါ့
မ်က္ရည္ေတြကို မငိုဖို႔တားရင္း
ရင္ေဟာက္ပက္ ထီးေလးမွာ
ရယ္သံေတြမေပါ့မပါးနဲ႔
ငါ့အဘိဓါန္ေလး . . ပိတ္
ပိတ္ခ်လိုက္ရပါျပီ
ငါ့အရိပ္တစ္ျခမ္းကိုျမင္တိုင္း
နင့္ယူသြားတဲ့ ထီးတစ္ျခမ္းကိုလြမ္းတယ္
ငါ့လက္ခ်ည္းသက္သက္ ယက္လုပ္ထားတဲ့
တလင္းျပင္မွာ
ႏွင္းဆီ၀ါ၀ါေတြ ေဗဒင္ယၾတာမပါပဲ
ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ပြင့္လိုက္ၾကပါရဲ႕
အလြမ္းဒီဂရီဆိုတာ
မနက္ ၈နာရီ ၄၅မိနစ္တိုင္း
ႏိုးေနက် ႏႈိးစက္တစ္ခုေပါ့
က်ိန္ေျပာပါတယ္ ရာဟုမေလးရယ္
နင့္ကိုငါ အေရွ႕ေလ်ာက္၍လည္းခ်စ္ေၾကာင္း
အေနာက္ေလ်ာက္လိုကလည္းခ်စ္ေၾကာင္း
ငါ့ကိုငါ ကတိေပးပါ၏ ။ ။
ေမာင္မိုးခ်ိဳ
ေမာင္မိုးခ်ိဳ ရဲ႕ ကဗ်ာတပုဒ္ပါ .. ။ မွ်ေ၀လိုက္တယ္ ..။
ႀကယ္ေၾကြရပ္၀န္း ( နီေလး )
- 21:53
- Write comment
နမိတ္ေကာင္းကို မမက္ေမာတတ္တဲ့ သစ္စိမ္း....ေျခာက္ပင္ဟာ …………
ၾကယ္ေသကို သၿဂိဳလ္ပစ္ဖို႔ ျငင္းဆန္ခဲ့..
အဲ့ဒီကိုယ္ထဲမွာ………. နံရိုးေတြကို ေရတြက္ေနတဲ့ စကၠန္႔တန္ရွိခဲ့ ……
ေသြးနီမွ်င္ကို စုပ္ယူ…. ၾကည္ျပာေရာင္ ၾကယ္ …. ေလာင္ကၽြမ္းခဲ့
ေက်ာခြံကိုခြာ…… ထိုၾကယ္ျပာေရာင္…. လက္တန္ကို ခ်ိဳးဖ်က္……. ခံခဲ့
ညဥ့္ေလကို အံတု… သန္းေခါင္ထက္ သူဟာ ပိုပို နက္လာခဲ့
၀င္သက္ကို အစိတ္စိတ္ ပိုင္း……… ေလးနက္မႈတိုင္းဟာ သက္ျပင္းပိုရွည္ခဲ့
သက္တန္႔ေရာင္ကို ထိုးေဖါက္ ေန႔နဲ႔ ည ၾကား ပိုပို….. တိုး၀င္……… သြားမိ…. ခဲ့……………..
…………………………………………………….
ရပ္စရာ တျဖည္းျဖည္း က်ဥ္းလာတဲ့….. ေျမ
ေနာက္ဆံုးထြက္သက္မွာမွ ရွိဳက္သြင္းျခင္းခံလိုက္ရတဲ
့ …….. ေလ....
ကၽြံမွာဆိုးတဲ့ အေရာင္ေတြ …..
အဖက္ဖက္မွ ကာရန္ထားေသာ.. ေက်ာက္ဂူေအာက္..
ႏွင္းေတြ........ ရာသီေပ်ာက္ခဲ့ရၿပီး........ .... ေနာက္
…………………………………………………….
ၾကယ္ေသလြမ္းခ်င္းေတြ ေရး နင္ေဆြးမေနနဲ႕ေတာ့
ေကာင္းကင္ကို အစိမ္းလိုက္လြာခ်ျပီး ငါ မီးျမိဳက္ေပးလုိက္မယ္
ဖြဲမီးေတြ တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္နဲ႕ ၾကယ္ေသတဲ့ ေကာင္းကင္ေအာင္မွာ နင္ငိုအံုးေပါ့
မ်က္ရည္ေတြ ခပ္ေႏြးေႏြးရြာခ်လာခဲ့တဲ့ နင့္ပါးျပင္မွာ
ငါ့အိပ္မက္ေပါင္းမ်ားစြာ ေဆးျခယ္ေပးပါရေစ...
နင့္မ်က္ရည္နဲ႕ေဆး ငါ့အိပ္မက္ေတြ စေတးရေစအံုးေတာ့
နင့္မ်က္ႏွာမွာအျပံဳးေတြ ဝင္းလာခ်ိန္အထိ ငါ့အိပ္မက္ေတြ ခင္းေပးထားမယ္
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ့ ငါ့ေက်ာမွာ
နင့္ႀကယ္ေၾကြမီးအိပ္မက္နဲ႕ ၿမိဳက္ေလာင္ထားတဲ့
ငါ့အေတာင္ေသတျခမ္းလဲရွိတယ္
ငါမပ်ံႏုိင္ပါဘူး ...
ေနာက္ ...
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ ျဖန္႕ခင္းထားတဲ့ ငါ့ႏွလုံးသားမွာ
နင့္အိပ္မက္ႏြယ္ေတြ ခင္းေလွ်ာက္မဲ့ ျမက္နီခင္းႀကီးလဲရွိတယ္
ငါမစိမ္းလန္းပါဘူး ...
တခုခုကိုေရြးမယ္ဆိုေတာ့မွ ကမ္းႏွဖူးက ႀကယ္ေသကို
နင္ျပန္လွည့္ၾကည့္ေသးတယ္ေနာ ္ ...
ငါ့အေတာင္လက္က်န္တခုေတာ့ နင့္ႀကယ္ေသအိပ္မက္အတြက္
ငါမေတာက္ေလာင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ...
ထပ္မကြၽမ္းပါရေစနဲ႕ေတာ့ အိပ္မက္စိမ္းေလးရယ္ ...
ဒီအေတာင္တျခမ္းနဲ႕ နင့္အပြင့္ဆန္းေလးကို
ငါေလ ... ထာဝရ ... တယုတယပ်ိဳးထားခ်င္လို႕ပါကြယ ္ .... ။
ေဆာင္းကို ပိတ္ေလွာင္ထားတဲ့ ဂူဟာ … ေအးတယ္။။။
ၾကယ္ေသကို သၿဂိဳလ္ေနတဲ့ မီးေတာက္က……. ေအးတယ္။။။။။။။။။။။
အနာဟာ သိပ္နာလာရင္ ေအးတယ္။။။
အပူဟာ သိပ္ပူလာရင္ ေအးတယ္။။။
ထို……ေဆာင္းဖိနပ္ေအာက္….. ၾကယ္ေၾကြကို တယုတရ ျမွဳပ္ထားခဲ့…….
ၾကယ္ ေသ ရပ္၀န္းဟာ………….. ေအး ခဲ….. ေနခဲ့။ ။။။။ ။။။။ ။။။။။။။။။
နီေလး
ကဗ်ာဆရာနီေလး ရဲ႕ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ .. ။ မွ်ေ၀လိုက္တယ္ .. ။
ၾကယ္ေသကို သၿဂိဳလ္ပစ္ဖို႔ ျငင္းဆန္ခဲ့..
အဲ့ဒီကိုယ္ထဲမွာ………. နံရိုးေတြကို ေရတြက္ေနတဲ့ စကၠန္႔တန္ရွိခဲ့ ……
ေသြးနီမွ်င္ကို စုပ္ယူ…. ၾကည္ျပာေရာင္ ၾကယ္ …. ေလာင္ကၽြမ္းခဲ့
ေက်ာခြံကိုခြာ…… ထိုၾကယ္ျပာေရာင္…. လက္တန္ကို ခ်ိဳးဖ်က္……. ခံခဲ့
ညဥ့္ေလကို အံတု… သန္းေခါင္ထက္ သူဟာ ပိုပို နက္လာခဲ့
၀င္သက္ကို အစိတ္စိတ္ ပိုင္း……… ေလးနက္မႈတိုင္းဟာ သက္ျပင္းပိုရွည္ခဲ့
သက္တန္႔ေရာင္ကို ထိုးေဖါက္ ေန႔နဲ႔ ည ၾကား ပိုပို….. တိုး၀င္……… သြားမိ…. ခဲ့……………..
…………………………………………………….
ရပ္စရာ တျဖည္းျဖည္း က်ဥ္းလာတဲ့….. ေျမ
ေနာက္ဆံုးထြက္သက္မွာမွ ရွိဳက္သြင္းျခင္းခံလိုက္ရတဲ
့ …….. ေလ....
ကၽြံမွာဆိုးတဲ့ အေရာင္ေတြ …..
အဖက္ဖက္မွ ကာရန္ထားေသာ.. ေက်ာက္ဂူေအာက္..
ႏွင္းေတြ........ ရာသီေပ်ာက္ခဲ့ရၿပီး........ .... ေနာက္
…………………………………………………….
ၾကယ္ေသလြမ္းခ်င္းေတြ ေရး နင္ေဆြးမေနနဲ႕ေတာ့
ေကာင္းကင္ကို အစိမ္းလိုက္လြာခ်ျပီး ငါ မီးျမိဳက္ေပးလုိက္မယ္
ဖြဲမီးေတြ တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္နဲ႕ ၾကယ္ေသတဲ့ ေကာင္းကင္ေအာင္မွာ နင္ငိုအံုးေပါ့
မ်က္ရည္ေတြ ခပ္ေႏြးေႏြးရြာခ်လာခဲ့တဲ့ နင့္ပါးျပင္မွာ
ငါ့အိပ္မက္ေပါင္းမ်ားစြာ ေဆးျခယ္ေပးပါရေစ...
နင့္မ်က္ရည္နဲ႕ေဆး ငါ့အိပ္မက္ေတြ စေတးရေစအံုးေတာ့
နင့္မ်က္ႏွာမွာအျပံဳးေတြ ဝင္းလာခ်ိန္အထိ ငါ့အိပ္မက္ေတြ ခင္းေပးထားမယ္
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ့ ငါ့ေက်ာမွာ
နင့္ႀကယ္ေၾကြမီးအိပ္မက္နဲ႕ ၿမိဳက္ေလာင္ထားတဲ့
ငါ့အေတာင္ေသတျခမ္းလဲရွိတယ္
ငါမပ်ံႏုိင္ပါဘူး ...
ေနာက္ ...
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ ျဖန္႕ခင္းထားတဲ့ ငါ့ႏွလုံးသားမွာ
နင့္အိပ္မက္ႏြယ္ေတြ ခင္းေလွ်ာက္မဲ့ ျမက္နီခင္းႀကီးလဲရွိတယ္
ငါမစိမ္းလန္းပါဘူး ...
တခုခုကိုေရြးမယ္ဆိုေတာ့မွ ကမ္းႏွဖူးက ႀကယ္ေသကို
နင္ျပန္လွည့္ၾကည့္ေသးတယ္ေနာ ္ ...
ငါ့အေတာင္လက္က်န္တခုေတာ့ နင့္ႀကယ္ေသအိပ္မက္အတြက္
ငါမေတာက္ေလာင္ႏိုင္ေတာ့ဘူး ...
ထပ္မကြၽမ္းပါရေစနဲ႕ေတာ့ အိပ္မက္စိမ္းေလးရယ္ ...
ဒီအေတာင္တျခမ္းနဲ႕ နင့္အပြင့္ဆန္းေလးကို
ငါေလ ... ထာဝရ ... တယုတယပ်ိဳးထားခ်င္လို႕ပါကြယ ္ .... ။
ေဆာင္းကို ပိတ္ေလွာင္ထားတဲ့ ဂူဟာ … ေအးတယ္။။။
ၾကယ္ေသကို သၿဂိဳလ္ေနတဲ့ မီးေတာက္က……. ေအးတယ္။။။။။။။။။။။
အနာဟာ သိပ္နာလာရင္ ေအးတယ္။။။
အပူဟာ သိပ္ပူလာရင္ ေအးတယ္။။။
ထို……ေဆာင္းဖိနပ္ေအာက္….. ၾကယ္ေၾကြကို တယုတရ ျမွဳပ္ထားခဲ့…….
ၾကယ္ ေသ ရပ္၀န္းဟာ………….. ေအး ခဲ….. ေနခဲ့။ ။။။။ ။။။။ ။။။။။။။။။
နီေလး
ကဗ်ာဆရာနီေလး ရဲ႕ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ပါ .. ။ မွ်ေ၀လိုက္တယ္ .. ။
မည္သို႔မွ် သက္ဆိုင္ျခင္း မရွိေတာ့ေၾကာင္း ( ဆူးခက္မင္း )
- 21:45
- Write comment
ရာသီဥတုက တျဖည္းျဖည္းပူလာျပီ ။
ကၽြန္ေတာ္တို႔က မိုက္လို႔ ေကာင္းတုန္း ။
အရင္သြားႏွင့္မယ္ ။
ဖိနပ္ေတာ့ မတက္နင္းနဲ႔ ။
လူငယ္ေတြရဲ ႔ ယဥ္ေက်းမႈအရ
ကၽြန္္ေတာ္ ေဆးလိပ္ေသာက္တယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္ အရက္မူးတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္ ကြမ္းမစားေတာ့ဘူး ။
( ဘယ္သူ ႔ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ )
ကၽြန္ေတာ္ ကြမ္းမစားေတာ့ဘူး ။
သုည ၊ ရွစ္ ၊ ေလး ၊ ငါး ၊ သံုး ၊ သံုး ၊ ေလး ၊ ငါး ။
ဟဲလို ၊ ဟဲလို ၊ အလင္းတစ္ပြင့္ေလာက္ လင္းေပးပါ ။
ကၽြန္ေတာ့္အခန္းထဲ ေတာ္ေတာ္ေမွာင္ေနတယ္ ။
လမ္းေတြက မ်က္စိေရွ႕တင္ ေကြ ႔ေကာက္ေနၾက ။
အနမ္းေတြက မ်က္စိေရွ႕တင္ ေမ့ေမွာက္ေနၾက ။
တစ္ေန႔ေလာက္ ေနမွ ၊ အသံတစ္ခ်က္ မၾကားရရင္ ။
ရုပ္ေသး ေျပာသလို
` သားေတာ့ ေသမွာပါပဲ ေမေမရယ္ ´ .. ေပါ့ ။
သူမရဲ ႔ အၾကည့္တစ္ခ်က္မွာ ၊ ကၽြန္ေတာ့္ နား
ႏွစ္ဖက္ ရွိတယ္ ။ သူမ လက္ညွိဳးတစ္ဖက္မွာ
ကၽြန္ေတာ့္ အရံႈး ရွိတယ္ ။
ရံႈးတယ္ ၊ ထပ္ရႈံးတယ္ ၊ ထပ္ရံႈးမယ္ ။
တစ္ခါခါးတိုင္း ႏွစ္ခါ ျပန္ျမိဳခ်ရတာ ။
ရင္တစ္ခုလံုး ပူေနေရာ ။
ရန္ကုန္နဲ႔ ( ........... ) ဆိုတာ
ထင္သေလာက္ေတာ့ မေ၀းပါဘူး ။
ကၽြန္ေတာ္က သူမ်ားလက္ထဲက အရုပ္
ကိုမွ ၊ လိုခ်င္တတ္သူလား ။
ပစ္ပစ္၀ါးလိုက္တဲ့ စကားလံုးေတြက
သူမ အၾကည့္တစ္ခ်က္နဲ႔တင္
ျပားျပား၀ပ္သြားတာ ။
မၾကားႏိုင္ေတာ့ပါဘူး ။ ကၽြန္ေတာ့္ အသံက ကၽြန္ေတာ့္လည္ေခ်ာင္း
ထဲမွာပဲ ရွိေနျပီး ၊ သူမ မၾကားႏိုင္ေတာ့ပါဘူး ။
အရိပ္ေတြလည္း မ်ိဳးတုန္းလုျပီ ။
ဒီခရီးစဥ္မွာ ၊ သူမ အရိပ္ေတာင္ မပါေစရဘူး ။
သု၀ဏၰလမ္းဆံု ၊ ေစ်းေလး ၊ ( ..... ) ၊ ဗလီထိပ္ ေတာက္ေလွ်ာက္ ဆရာေရ ႔ ။
ဆူးခက္မင္း
ကဗ်ာဆရာ ဆူးခက္မင္းရဲ႕ ကဗ်ာတပုဒ္ပါ ...။ မွ်ေ၀လိုက္တယ္ ...။
ကၽြန္ေတာ္တို႔က မိုက္လို႔ ေကာင္းတုန္း ။
အရင္သြားႏွင့္မယ္ ။
ဖိနပ္ေတာ့ မတက္နင္းနဲ႔ ။
လူငယ္ေတြရဲ ႔ ယဥ္ေက်းမႈအရ
ကၽြန္္ေတာ္ ေဆးလိပ္ေသာက္တယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္ အရက္မူးတယ္ ။
ကၽြန္ေတာ္ ကြမ္းမစားေတာ့ဘူး ။
( ဘယ္သူ ႔ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ )
ကၽြန္ေတာ္ ကြမ္းမစားေတာ့ဘူး ။
သုည ၊ ရွစ္ ၊ ေလး ၊ ငါး ၊ သံုး ၊ သံုး ၊ ေလး ၊ ငါး ။
ဟဲလို ၊ ဟဲလို ၊ အလင္းတစ္ပြင့္ေလာက္ လင္းေပးပါ ။
ကၽြန္ေတာ့္အခန္းထဲ ေတာ္ေတာ္ေမွာင္ေနတယ္ ။
လမ္းေတြက မ်က္စိေရွ႕တင္ ေကြ ႔ေကာက္ေနၾက ။
အနမ္းေတြက မ်က္စိေရွ႕တင္ ေမ့ေမွာက္ေနၾက ။
တစ္ေန႔ေလာက္ ေနမွ ၊ အသံတစ္ခ်က္ မၾကားရရင္ ။
ရုပ္ေသး ေျပာသလို
` သားေတာ့ ေသမွာပါပဲ ေမေမရယ္ ´ .. ေပါ့ ။
သူမရဲ ႔ အၾကည့္တစ္ခ်က္မွာ ၊ ကၽြန္ေတာ့္ နား
ႏွစ္ဖက္ ရွိတယ္ ။ သူမ လက္ညွိဳးတစ္ဖက္မွာ
ကၽြန္ေတာ့္ အရံႈး ရွိတယ္ ။
ရံႈးတယ္ ၊ ထပ္ရႈံးတယ္ ၊ ထပ္ရံႈးမယ္ ။
တစ္ခါခါးတိုင္း ႏွစ္ခါ ျပန္ျမိဳခ်ရတာ ။
ရင္တစ္ခုလံုး ပူေနေရာ ။
ရန္ကုန္နဲ႔ ( ........... ) ဆိုတာ
ထင္သေလာက္ေတာ့ မေ၀းပါဘူး ။
ကၽြန္ေတာ္က သူမ်ားလက္ထဲက အရုပ္
ကိုမွ ၊ လိုခ်င္တတ္သူလား ။
ပစ္ပစ္၀ါးလိုက္တဲ့ စကားလံုးေတြက
သူမ အၾကည့္တစ္ခ်က္နဲ႔တင္
ျပားျပား၀ပ္သြားတာ ။
မၾကားႏိုင္ေတာ့ပါဘူး ။ ကၽြန္ေတာ့္ အသံက ကၽြန္ေတာ့္လည္ေခ်ာင္း
ထဲမွာပဲ ရွိေနျပီး ၊ သူမ မၾကားႏိုင္ေတာ့ပါဘူး ။
အရိပ္ေတြလည္း မ်ိဳးတုန္းလုျပီ ။
ဒီခရီးစဥ္မွာ ၊ သူမ အရိပ္ေတာင္ မပါေစရဘူး ။
သု၀ဏၰလမ္းဆံု ၊ ေစ်းေလး ၊ ( ..... ) ၊ ဗလီထိပ္ ေတာက္ေလွ်ာက္ ဆရာေရ ႔ ။
ဆူးခက္မင္း
ကဗ်ာဆရာ ဆူးခက္မင္းရဲ႕ ကဗ်ာတပုဒ္ပါ ...။ မွ်ေ၀လိုက္တယ္ ...။
အခ်စ္အေၾကာင္း ( ညီစိမ္း )
- 21:43
- Write comment
အခ်စ္အေၾကာင္း
ေသနတ္ေျပာင္း၀မွာ
ကိုယ့္နားထင္ ကိုယ္ထားျပီး
ေတ့ပစ္လိုက္ရသလို ၊
မီးခိုးေတြလဲ အူ လို႔ ။
ျဂိဳလ္စီး ျဂိဳလ္နင္း မေကာင္းရင္
မုဆုိး နဲ႔ သားေကာင္ တစ္လွည့္စီ ျဖစ္ ။
ကိုယ့္နကၡတ္ကိုယ္ မွန္ေအာင္ ၾကည့္ တတ္ ဖို႔ လို တယ္ ။
ညီစိမ္း
ကဗ်ာဆရာ ညီစိမ္း ရဲ႕ ကဗ်ာတိုတစ္ပုဒ္ပါ ... ။ မွ်ေ၀လိုက္တယ္ ... ။
ေသနတ္ေျပာင္း၀မွာ
ကိုယ့္နားထင္ ကိုယ္ထားျပီး
ေတ့ပစ္လိုက္ရသလို ၊
မီးခိုးေတြလဲ အူ လို႔ ။
ျဂိဳလ္စီး ျဂိဳလ္နင္း မေကာင္းရင္
မုဆုိး နဲ႔ သားေကာင္ တစ္လွည့္စီ ျဖစ္ ။
ကိုယ့္နကၡတ္ကိုယ္ မွန္ေအာင္ ၾကည့္ တတ္ ဖို႔ လို တယ္ ။
ညီစိမ္း
ကဗ်ာဆရာ ညီစိမ္း ရဲ႕ ကဗ်ာတိုတစ္ပုဒ္ပါ ... ။ မွ်ေ၀လိုက္တယ္ ... ။
မမျမိဳ႕ႀကီးသူ ( ေန႔သစ္ )
- 21:41
- Write comment
လွည္းယာဥ္ကေလးစီး
ထီးနီနီေလးေဆာင္းျပီး
ေခါင္းမျဖီးဘဲ လွေနတဲ့ မမ။
ကိစၥမရွိဘူး
ၾကယ္သံုးေလးပြင့္ေလာက္ ဆြဲခူး
အိပ္မက္အေထြအထူးေတြနဲ ့
ကြ်န္ေတာ့္ဖာသာရူးတာ။
မမ
သနပ္ခါးပန္းေလးပန္
ညဥ့္ယံမွာလည္း
ေမႊးတယ္။
မမ
ပုထုဇဥ္မမ
လူ၀တ္ေၾကာင္နဲ ့လွတယ္။
မမဟာ
စံပယ္ျဖဴျဖဴ
ကံေကာ္ျဖဴျဖဴ
စံကားပန္းျဖဴျဖဴ။
မမဟာ
ကြ်န္ေတာ့္ မ်က္ၾကည္လႊာ
မမဟာ
ကြ်န္ေတာ့္ လက္ေဗြရာ။
ကြ်န္ေတာ့္ နံေဘးက
ပုရိသတို ့ရဲ ့ေရွ ့ေရး
မမအေၾကာင္းပဲ ကြ်န္ေတာ္ ေတြးမိေပါ့။
မမအျပံဳးကိုရတဲ့ေန ့ကစလို ့
အေမွာင့္ပေယာဂေတြနဲ ့
တေရးနိုးတိုင္း
ကြ်န္ေတာ္ ထထကတယ္။
မမ မ်က္ေစာင္းက
အေၾကာင္းသံုးပါးမေရြး
ကြ်န္ေတာ့္မွာ
ပံုျပင္ေသးေသးေလးေတြထဲ
ျပဳတ္ျပဳတ္က်ရ။
မမက ျမိဳ ့ၾကီးသူ
ကြ်န္ေတာ္က ေက်းေတာသား
မတရားတာေတာ့ အမွန္ပဲ။
မမေျခတစ္လွမ္းအေရြ ့
ကမာၻ ့ဘဏ္ထဲက ကုေဋတစ္သန္း
ကြ်န္ေတာ့္ ေရွ ့ကို ေရာက္လာေစ့ခ်င္တယ္။
မမက ေဒါက္ျမင့္ ဖိနပ္စီးတဲ့အခါ
ကြ်န္ေတာ္က တာယာဖိနပ္စီးတယ္၊
မမက ကိုယ့္ကားကိုယ္ေမာင္းသြားတဲ့အခါ
ကြ်န္ေတာ္က သူမ်ားႏြားေက်ာင္းရတယ္။
မမ
မမဟာ
ကိုလႊမ္းမိုးသီခ်င္းထဲက
ဟိုအစ္ကိုၾကီးရဲ ့ မခင္နွင္းဆီ။
မမဟာ
ဆရာေအာင္ျခိမ့္ရဲ ့ ဂႏၱ၀င္မမ။
ေလာကမ်ားရဲ ့ ေကာင္းျမတ္ျခင္းတရား
မမ ဖ၀ါးမွာကပ္တြယ္ေနပါလား။
ကြ်န္ေတာ္ဆိုတာက
ငရဲက်မွာထက္
မမ မုန္းမွာကို ပိုေၾကာက္တဲ့ ေသြးေႏြးသတၱ၀ါ။
မမ ျပံဳးရင္
ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ကြ်န္ေတာ္ ပိုပို မုန္းမိရဲ ့။
သလင္းေက်ာက္သား၊
စကားမဲ့ ေရအိုးစင္၊
အေမ့ ပံုျပင္ထဲက နတ္သမီး၊
မမ ဟာ ကြ်န္ေတာ္မပိုင္တဲ့ ထီးကေလးျဖစ္တယ္။
ကြ်န္ေတာ္က ႏြားေက်ာင္းသား
ျမက္ခင္းစိမ္းကို ခ်စ္တယ္။
မမက စစ္ဘုရင္မ
ျမင့္မိုရ္ေတာင္ထိပ္က
အလံျဖဴကို ရသြားခဲ့သူ။
စစ္ျမင္းေတြေမာင္း
တံပိုးခရာေတြ တေထာင္းေထာင္းနဲ ့
အရွင္လတ္လတ္ ဘ၀ေျပာင္းရေပါ့။
မမက
ျမန္မာလို ယဥ္တယ္၊
အဂၤလိပ္လို လွတယ္။
ျမစ္ေရၾကီးမယ့္ ေနာင္နွစ္မ်ား
နယူးေယာက္ျမိဳ ့ရဲ ့ အေခါင္အျမင့္ဖ်ားမွာ
မမ ေဟာမယ့္တရား
ကြ်န္ေတာ္ နာမယ္။
ေနာင္နစ္မ်ားစြာ
ေနာင္နွစ္မ်ားစြာ
ကြ်န္ေတာ့္ မမ
ဒီလိုေလးပဲ
လွေနပါေစ။
ဤကမာၻေျမ
ဤကမာၻေရ
ဤကမာၻေလ
မမပဲ ပိုင္ဆိုင္ေစ။
တိုက္ပံုမ၀တ္တတ္ဘူး
ဖိနပ္ပါးပါးပဲ စီးတယ္
ကားမွန္မွာေတာ့ ကိုယ့္ရုပ္ကုိယ္ ျပန္ၾကည့္ဖူးတယ္
ဒီလိုပဲ ကြ်န္ေတာ္က
ေပါ့ပါးတယ္။
ကြ်န္ေတာ့္ ရုပ္ပံုကားခ်ပ္
မမ အသက္ရွဴရတာ မြန္းမွာ စိုးရဲ ့။
အဂၤလိပ္လို မေျပာတတ္လို ့
ေကာ္ဖီမေသာက္ဘူး
........ ..........
မမ ရယ္တယ္။
မမ
ျမိဳ ့ၾကီးသူ မမ။
ကြ်န္ေတာ့္ကေလးဘ၀က
ေက်ာင္းအက်ၤ ီအျဖဴေလး
ကြမ္းေသြးေတြ စြန္းေပ
အေမ့မလည္း မ်က္ရည္ေ၀ရတယ္။
ကြ်န္ေတာ္
မမကို ခ်စ္တာ
ပုဒ္မအေပါင္းနဲ ့ ျငိစြန္းခဲ့ရ။
မမ မစီးတဲ့ ဖိနပ္အေဟာင္းေလး
ကြ်န္ေတာ္ေငးၾကည့္ေနမယ္။
မမ ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ လမ္းတကာ
ကြ်န္ေတာ့္ေသြးေတြ လဲ့ျဖာေစမယ္။
မမ
ျမိဳ ့ၾကီးသူမမ
ကေခ်သည္ဘ၀နဲ ့
ကြ်န္ေတာ္ ကျပပါ့မယ္။
နားဆင္ေလာ့
ရႈေလာ့
ခံစားေလာ့။
ေန႔သစ္
ကဗ်ာဆရာ ေန႔သစ္ ရဲ႕ ကဗ်ာရွည္တပုဒ္ပါ ... ။ မွ်ေ၀လိုက္တယ္ ... ။
ထီးနီနီေလးေဆာင္းျပီး
ေခါင္းမျဖီးဘဲ လွေနတဲ့ မမ။
ကိစၥမရွိဘူး
ၾကယ္သံုးေလးပြင့္ေလာက္ ဆြဲခူး
အိပ္မက္အေထြအထူးေတြနဲ ့
ကြ်န္ေတာ့္ဖာသာရူးတာ။
မမ
သနပ္ခါးပန္းေလးပန္
ညဥ့္ယံမွာလည္း
ေမႊးတယ္။
မမ
ပုထုဇဥ္မမ
လူ၀တ္ေၾကာင္နဲ ့လွတယ္။
မမဟာ
စံပယ္ျဖဴျဖဴ
ကံေကာ္ျဖဴျဖဴ
စံကားပန္းျဖဴျဖဴ။
မမဟာ
ကြ်န္ေတာ့္ မ်က္ၾကည္လႊာ
မမဟာ
ကြ်န္ေတာ့္ လက္ေဗြရာ။
ကြ်န္ေတာ့္ နံေဘးက
ပုရိသတို ့ရဲ ့ေရွ ့ေရး
မမအေၾကာင္းပဲ ကြ်န္ေတာ္ ေတြးမိေပါ့။
မမအျပံဳးကိုရတဲ့ေန ့ကစလို ့
အေမွာင့္ပေယာဂေတြနဲ ့
တေရးနိုးတိုင္း
ကြ်န္ေတာ္ ထထကတယ္။
မမ မ်က္ေစာင္းက
အေၾကာင္းသံုးပါးမေရြး
ကြ်န္ေတာ့္မွာ
ပံုျပင္ေသးေသးေလးေတြထဲ
ျပဳတ္ျပဳတ္က်ရ။
မမက ျမိဳ ့ၾကီးသူ
ကြ်န္ေတာ္က ေက်းေတာသား
မတရားတာေတာ့ အမွန္ပဲ။
မမေျခတစ္လွမ္းအေရြ ့
ကမာၻ ့ဘဏ္ထဲက ကုေဋတစ္သန္း
ကြ်န္ေတာ့္ ေရွ ့ကို ေရာက္လာေစ့ခ်င္တယ္။
မမက ေဒါက္ျမင့္ ဖိနပ္စီးတဲ့အခါ
ကြ်န္ေတာ္က တာယာဖိနပ္စီးတယ္၊
မမက ကိုယ့္ကားကိုယ္ေမာင္းသြားတဲ့အခါ
ကြ်န္ေတာ္က သူမ်ားႏြားေက်ာင္းရတယ္။
မမ
မမဟာ
ကိုလႊမ္းမိုးသီခ်င္းထဲက
ဟိုအစ္ကိုၾကီးရဲ ့ မခင္နွင္းဆီ။
မမဟာ
ဆရာေအာင္ျခိမ့္ရဲ ့ ဂႏၱ၀င္မမ။
ေလာကမ်ားရဲ ့ ေကာင္းျမတ္ျခင္းတရား
မမ ဖ၀ါးမွာကပ္တြယ္ေနပါလား။
ကြ်န္ေတာ္ဆိုတာက
ငရဲက်မွာထက္
မမ မုန္းမွာကို ပိုေၾကာက္တဲ့ ေသြးေႏြးသတၱ၀ါ။
မမ ျပံဳးရင္
ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ကြ်န္ေတာ္ ပိုပို မုန္းမိရဲ ့။
သလင္းေက်ာက္သား၊
စကားမဲ့ ေရအိုးစင္၊
အေမ့ ပံုျပင္ထဲက နတ္သမီး၊
မမ ဟာ ကြ်န္ေတာ္မပိုင္တဲ့ ထီးကေလးျဖစ္တယ္။
ကြ်န္ေတာ္က ႏြားေက်ာင္းသား
ျမက္ခင္းစိမ္းကို ခ်စ္တယ္။
မမက စစ္ဘုရင္မ
ျမင့္မိုရ္ေတာင္ထိပ္က
အလံျဖဴကို ရသြားခဲ့သူ။
စစ္ျမင္းေတြေမာင္း
တံပိုးခရာေတြ တေထာင္းေထာင္းနဲ ့
အရွင္လတ္လတ္ ဘ၀ေျပာင္းရေပါ့။
မမက
ျမန္မာလို ယဥ္တယ္၊
အဂၤလိပ္လို လွတယ္။
ျမစ္ေရၾကီးမယ့္ ေနာင္နွစ္မ်ား
နယူးေယာက္ျမိဳ ့ရဲ ့ အေခါင္အျမင့္ဖ်ားမွာ
မမ ေဟာမယ့္တရား
ကြ်န္ေတာ္ နာမယ္။
ေနာင္နစ္မ်ားစြာ
ေနာင္နွစ္မ်ားစြာ
ကြ်န္ေတာ့္ မမ
ဒီလိုေလးပဲ
လွေနပါေစ။
ဤကမာၻေျမ
ဤကမာၻေရ
ဤကမာၻေလ
မမပဲ ပိုင္ဆိုင္ေစ။
တိုက္ပံုမ၀တ္တတ္ဘူး
ဖိနပ္ပါးပါးပဲ စီးတယ္
ကားမွန္မွာေတာ့ ကိုယ့္ရုပ္ကုိယ္ ျပန္ၾကည့္ဖူးတယ္
ဒီလိုပဲ ကြ်န္ေတာ္က
ေပါ့ပါးတယ္။
ကြ်န္ေတာ့္ ရုပ္ပံုကားခ်ပ္
မမ အသက္ရွဴရတာ မြန္းမွာ စိုးရဲ ့။
အဂၤလိပ္လို မေျပာတတ္လို ့
ေကာ္ဖီမေသာက္ဘူး
........ ..........
မမ ရယ္တယ္။
မမ
ျမိဳ ့ၾကီးသူ မမ။
ကြ်န္ေတာ့္ကေလးဘ၀က
ေက်ာင္းအက်ၤ ီအျဖဴေလး
ကြမ္းေသြးေတြ စြန္းေပ
အေမ့မလည္း မ်က္ရည္ေ၀ရတယ္။
ကြ်န္ေတာ္
မမကို ခ်စ္တာ
ပုဒ္မအေပါင္းနဲ ့ ျငိစြန္းခဲ့ရ။
မမ မစီးတဲ့ ဖိနပ္အေဟာင္းေလး
ကြ်န္ေတာ္ေငးၾကည့္ေနမယ္။
မမ ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ လမ္းတကာ
ကြ်န္ေတာ့္ေသြးေတြ လဲ့ျဖာေစမယ္။
မမ
ျမိဳ ့ၾကီးသူမမ
ကေခ်သည္ဘ၀နဲ ့
ကြ်န္ေတာ္ ကျပပါ့မယ္။
နားဆင္ေလာ့
ရႈေလာ့
ခံစားေလာ့။
ေန႔သစ္
ကဗ်ာဆရာ ေန႔သစ္ ရဲ႕ ကဗ်ာရွည္တပုဒ္ပါ ... ။ မွ်ေ၀လိုက္တယ္ ... ။
သံပတ္ေပးထားတဲ့လူ ( ရင္ခြင္ရွိန္း )
- 21:31
- Write comment
သံပတ္ေပးထားတဲ့လူ
ျမင့္လြန္းတဲ့… မိုးတိမ္ေတြၾကား
ေျပးလႊားေဆာ့ကစားခဲ့ခ်င္ရံုသက္သက္ပါ
ငယ္ငယ္က ပံုျပင္ ကို ၀ ေအာင္ နားမေထာင္ခဲ့ရတဲ့ကေလး
လမ္းေတြထက္ ေျခေထာက္ဟာ…
ဘာေၾကာင့္ေသးရပါလိမ့္လို ့… ေတြးတယ္ ။
ေရွးကုသိုလ္ နည္းတဲ့အိမ္ကေလး
ငါ ့ကို ေထြးေပြ ့ထားရတယ္
“ခ်စ္သူ”လို ့ေခၚတဲ ့မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ ့အိမ္မက္ထဲ
အိမ္မက္ မက္ရင္း…ေရာက္သြားခ်င္ခဲ့ဖူးတယ္
အိမ္ကေလးက … ရယ္တယ္ ။
တစ္ေလာက ….. သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ ့ေမြးေန ့သြားမိတယ္
ျပီးေတာ ့… ႏွစ္(၁၀၀) ျပကၡဒိန္၀ယ္တယ္
ဘာရယ္မဟုတ္ …
တူတူပုန္းေနတဲ့ ကိုယ့္အသက္ ကို ျပန္လိုက္ဖမ္းတယ္ ။
အရင္ကဆို….
အက်ၤ ီအညိဳေလးနဲ ့
ေဘးအိမ္ကအေဒၚဆိုတဲ ့..
“အို……ေအး……ေအ ့……အို …..”
ၾကားတိုင္း…………
ငိုတယ္ ။
တခုတ္တရ သိမ္းထားတဲ ့…
ဒိုင္ယာရီထဲက
“သူမ” ရဲ ့မ်က္ေစာင္းေလး
ျပန္ဖြင့္ၾကည့္မိေတာ ့…..
ေကာ္ဖီခြက္ေတြ ဘာေၾကာင့္ေအးစက္ကုန္ပါလိမ့္ ။
ပါးသြားတဲ့ဖိနပ္ေလး …
အသက္ရွဴ၀သြားတဲ့.. ပိုက္ဆံအိတ္ ေလး
“သူမ နဲ ့တစ္ေန ့ေန ့”ဆိုတဲ ့အေတြးနဲ ့
စုထားတဲ့ စုဗူးေလး …..
ငါ ့…..လက္ဖ်ားေတြေအးစက္ေနျပီ ။
ေဗဒင္ဆရာက
ေခါက္ရိုးက်ိဳးေနတဲ့ စာရြက္ေပၚမွာ
ကိုယ့္နာမည္ကို ကိုယ္ျပန္ေရးပါလို ့ေျပာတယ္ ။
“သူမ” ထြက္သြားတဲ့ေန ့ကေပါ ့
အျပာေရာင္၀တ္စံုေလးနဲ ့ စံပယ္ပန္းေတြကပိုကရိုနဲ ့…
“သူမ” မငိုဘူး ။
“သူမ” ေရးလိုက္တဲ့စာေလးမွာ
ဘြတ္ဘတ္ရႊတ္ရွက္
ျမန္မာလို ေရးထားတဲ့ ၀ါက်ေလး
တစ္ေၾကာင္းတစ္ေလမွ်မပါေတာ့ ။
ဘယ္သူမ်ား “ခ်စ္သူ” ကို လြမ္းဖူးပါသလဲ
စကားလံုးေတြနဲ ့ေဖာ္ျပလို ့မရလို ့ပါဆိုျပီး
ဘာမွေရးမထားတဲ ့စာအိတ္ေလး စေနေန ့ကေရာက္လာတယ္
မည္သူမည္၀ါပို ့ေပးတာလဲ (မသိပါ) ။
သူ လိမ္ေနတာပါ လို ့
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ညာတယ္
မနက္တိုင္း … ျမဴခိုးေတြေ၀ေနတာ
တိမ္ေတာက္တိုင္း … ေငးေနမိတာ
ဘာတစ္ခုမွ “သူမ” နဲ ့မဆိုင္ပါလို ့
ကိုယ့္စိတ္က ေျခခါခါ လက္ခါခါ နဲ ့ကိုယ့္ကိုျပန္ျငင္းျပန္တယ္ ။
ေမးတိုင္းေျဖေနက်ေပါ့ …
ျမင့္လြန္းတဲ့မိုးတိမ္ေတြၾကား
ေျပးလႊားေဆာ့ကစားခ်င္ခဲ့ရံုသက္သက္ပါ လို ့ ။ ။
ရင္ခြင္ရွိန္း
သူငယ္ခ်င္းကဗ်ာဆရာ ရင္ခြင္ရွိန္း ရဲ႕ ကဗ်ာေလးပါ .. ။ ျပန္လည္ မွ်ေ၀လိုက္တယ္ .. ။
ျမင့္လြန္းတဲ့… မိုးတိမ္ေတြၾကား
ေျပးလႊားေဆာ့ကစားခဲ့ခ်င္ရံုသက္သက္ပါ
ငယ္ငယ္က ပံုျပင္ ကို ၀ ေအာင္ နားမေထာင္ခဲ့ရတဲ့ကေလး
လမ္းေတြထက္ ေျခေထာက္ဟာ…
ဘာေၾကာင့္ေသးရပါလိမ့္လို ့… ေတြးတယ္ ။
ေရွးကုသိုလ္ နည္းတဲ့အိမ္ကေလး
ငါ ့ကို ေထြးေပြ ့ထားရတယ္
“ခ်စ္သူ”လို ့ေခၚတဲ ့မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ ့အိမ္မက္ထဲ
အိမ္မက္ မက္ရင္း…ေရာက္သြားခ်င္ခဲ့ဖူးတယ္
အိမ္ကေလးက … ရယ္တယ္ ။
တစ္ေလာက ….. သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ ့ေမြးေန ့သြားမိတယ္
ျပီးေတာ ့… ႏွစ္(၁၀၀) ျပကၡဒိန္၀ယ္တယ္
ဘာရယ္မဟုတ္ …
တူတူပုန္းေနတဲ့ ကိုယ့္အသက္ ကို ျပန္လိုက္ဖမ္းတယ္ ။
အရင္ကဆို….
အက်ၤ ီအညိဳေလးနဲ ့
ေဘးအိမ္ကအေဒၚဆိုတဲ ့..
“အို……ေအး……ေအ ့……အို …..”
ၾကားတိုင္း…………
ငိုတယ္ ။
တခုတ္တရ သိမ္းထားတဲ ့…
ဒိုင္ယာရီထဲက
“သူမ” ရဲ ့မ်က္ေစာင္းေလး
ျပန္ဖြင့္ၾကည့္မိေတာ ့…..
ေကာ္ဖီခြက္ေတြ ဘာေၾကာင့္ေအးစက္ကုန္ပါလိမ့္ ။
ပါးသြားတဲ့ဖိနပ္ေလး …
အသက္ရွဴ၀သြားတဲ့.. ပိုက္ဆံအိတ္ ေလး
“သူမ နဲ ့တစ္ေန ့ေန ့”ဆိုတဲ ့အေတြးနဲ ့
စုထားတဲ့ စုဗူးေလး …..
ငါ ့…..လက္ဖ်ားေတြေအးစက္ေနျပီ ။
ေဗဒင္ဆရာက
ေခါက္ရိုးက်ိဳးေနတဲ့ စာရြက္ေပၚမွာ
ကိုယ့္နာမည္ကို ကိုယ္ျပန္ေရးပါလို ့ေျပာတယ္ ။
“သူမ” ထြက္သြားတဲ့ေန ့ကေပါ ့
အျပာေရာင္၀တ္စံုေလးနဲ ့ စံပယ္ပန္းေတြကပိုကရိုနဲ ့…
“သူမ” မငိုဘူး ။
“သူမ” ေရးလိုက္တဲ့စာေလးမွာ
ဘြတ္ဘတ္ရႊတ္ရွက္
ျမန္မာလို ေရးထားတဲ့ ၀ါက်ေလး
တစ္ေၾကာင္းတစ္ေလမွ်မပါေတာ့ ။
ဘယ္သူမ်ား “ခ်စ္သူ” ကို လြမ္းဖူးပါသလဲ
စကားလံုးေတြနဲ ့ေဖာ္ျပလို ့မရလို ့ပါဆိုျပီး
ဘာမွေရးမထားတဲ ့စာအိတ္ေလး စေနေန ့ကေရာက္လာတယ္
မည္သူမည္၀ါပို ့ေပးတာလဲ (မသိပါ) ။
သူ လိမ္ေနတာပါ လို ့
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ညာတယ္
မနက္တိုင္း … ျမဴခိုးေတြေ၀ေနတာ
တိမ္ေတာက္တိုင္း … ေငးေနမိတာ
ဘာတစ္ခုမွ “သူမ” နဲ ့မဆိုင္ပါလို ့
ကိုယ့္စိတ္က ေျခခါခါ လက္ခါခါ နဲ ့ကိုယ့္ကိုျပန္ျငင္းျပန္တယ္ ။
ေမးတိုင္းေျဖေနက်ေပါ့ …
ျမင့္လြန္းတဲ့မိုးတိမ္ေတြၾကား
ေျပးလႊားေဆာ့ကစားခ်င္ခဲ့ရံုသက္သက္ပါ လို ့ ။ ။
ရင္ခြင္ရွိန္း
သူငယ္ခ်င္းကဗ်ာဆရာ ရင္ခြင္ရွိန္း ရဲ႕ ကဗ်ာေလးပါ .. ။ ျပန္လည္ မွ်ေ၀လိုက္တယ္ .. ။
Subscribe to:
Posts (Atom)